28 stycznia w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu odbył się wyczekiwany koncert “Zbigniew Preisner i Przyjaciele. Stare i Nowe Kolędy”
„Zbigniew Preisner i Przyjaciele. Stare i nowe kolędy” to niezwykle refleksyjne koncerty, których idea zrodziła się przed laty w Piwnicy Pod Baranami. Udział w nich wzięli: Zbigniew Preisner, Beata Rybotycka, Edyta Krzemień, Maciej Balcar, Joanna Pocica, Jan Karpiel Bułecka z zespołem góralskim oraz znakomici instrumentaliści: Zbigniew Paleta (skrzypce), Radosław Pujanek (skrzypce), Kamila Barteczko (altówka), Dominik Wania (fortepian), Magdalena Pluta (wiolonczela), Jacek Królik (gitara), Łukasz Adamczyk (gitara basowa), Sławomir Berny (perkusja), Maksymilian Lipień (oboista). Kompozytor nie tylko śpiewał i dyrygował, ale wcielił się w rolę dyskretnego konferansjera i opowiadał o okolicznościach powstania utworów, a także o swoich spotkaniach z autorami słów – Ewą Lipską, Janem Nowickim i Szymonem Muchą . Jestem pesymistą – mówił o sobie – i dlatego moje kolędy są utworami refleksyjnymi, czasem nawet przepełnionymi ogromnym smutkiem, odnoszącymi się do spraw współczesnego świata.
Oprócz takich kolęd jak „Całą noc padał śnieg” i „Śpij Jezu, śpij”, przepięknie zaśpiewane przez Beatę Rybotycką wysluchaliśmy „Z tego będzie cud” do wiersza Szymona Muchy w wykonaniu Edyty Krzemień oraz całkowicie różne w brzmieniu kolędy zaśpiewane i zagrane na góralską nutę . Zaprezentował je zespół Jana Karpiela-Bułecki.
Na zakończenie wspólnie z publicznością zespół zaśpiewał “Kolędę dla nieobecnych”. Zapowiedział, że jest to ostatni koncert kolęd w jego karierze.
Zbigniew Preisner to znany polski kompozytor muzyki filmowej. Związany był swoją twórczością z doskonałym polskim reżyserem Krzysztofem Kieślowskim. Z początkiem lat dziewięćdziesiątych Preisner stał się znany na całym świecie. W tym okresie napisał muzykę do filmów wielu różnych reżyserów, m.in. do filmu Prominent Johna Irvina, do Zabawy w Boga brazylijskiego reżysera Hectora Babenco, do filmów Agnieszki Holland, do Skazy Louisa Malle, do filmu Kiedy mężczyzna kocha kobietę Luisa Mandokiego itd. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 filmów.
W 1994 zdobył Césara za muzykę do filmu Trzy kolory. Czerwony, w 1995 za kompozycję do filmu Jeana Beckera Élisa. W 1997 zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Berlińskim za Wyspę przy ulicy Ptasiej. Trzykrotnie (1991, 1992, 1993) został uznany za Najwybitniejszego Kompozytora Muzyki Filmowej przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych w Los Angeles. Kilka razy był nominowany do Złotego Globu: w 1992 roku za muzykę do filmu Zabawa w Boga oraz 1994 za Trzy kolory. Niebieski.